‘Kijk eens naar mijn haar Diny. Iemand zei laatst dat ik pornoblond ben, daar ben ik wel van geschrokken. De mensen zullen toch niet denken dat ik…’ Betsie zet haar bril op het puntje van haar neus en kijkt over het montuur heen.
‘Nee joh! Het is wel heel blond, dat klopt. En vooral ook heel dood.’
‘Ik laat mijn haar altijd door ons Door doen, die doet het voor niks. Maar sinds Corona durft ze niet meer te komen.’
‘Misschien moet je toch eens een keer naar een echte kapper gaan, Betsie.’ Diny kijkt naar Betsie’s haar of ze iets vies ziet. ‘Ga eens een keer naar D-Line. Daar ga ik ook altijd naar toe.’
‘Nee, daar ga ik niet heen, die is veel te duur.’
‘Hoe kom je daar toch bij?’
‘Je bedoelt toch die op het Hof, tegenover waar vroeger de Lian bar zat. Met die twee pilaren voor de deur met bloemen erin.’
‘Ja, die bedoel ik.’
‘Dat lijkt wel een ‘Dynasty’ kapper.’ Betsie haalt haar neus op. ‘Ik denk altijd maar zo, doe maar gewoon.’
‘Ach Betsie, hoe kom je daar nou bij. Het is inderdaad een mooie kapsalon, maar ook heel gewoon hoor.’
‘Nou, Ik heb daar wel eens binnen gekeken, met al die spiegels in het midden en die bank met die sierkussens. Dat is toch niks voor mij.’
‘Natuurlijk wel, gun jezelf nou maar eens een keer een echte kapper.’
‘Vooruit dan, maar als ik aan het eind van de maand geld tekort kom, dan moet jij mij trakteren.’
Betsie staat op de drempel van de kapsalon en kijkt de zaak rond of ze een toonzaal instapt.
‘Kom maar verder hoor. Je mag even op de bank wachten, ik kom zo bij je.’ Dirk wijst naar de bank met sierkussens. Betsie gaat op het puntje van de bank zitten. Haar schouders zakken ontspannen naar beneden als ze aan het flesje Old Spice ruikt dat ze uit haar tas haalt.
‘Hallo, ik ben Aukje. Als je wil mag je alvast bij de wastafel gaan zitten. Dirk komt zo.’
Aukje wijst naar achter. Voor een muur met een prachtig behang met enorme zeepbellen erop, staan een drietal wastafels. Betsie zit amper als Dirk al bij haar staat.
‘Lig je zo gemakkelijk?’
‘Mijn nek doet een beetje zeer,’ Betsie rekt haar nek uit.
‘Blijf maar lekker liggen, ik pas de het wel aan.’ Dirk draait de wastafel een beetje naar voren. ‘Is het zo beter?’
‘Perfect.’ Betsie doet haar ogen dicht als Dirk de shampoo in haar haren masseert. ‘Oh, dat is fijn en wat ruikt dat lekker. Wat is dat voor shampoo?’
‘Dit is speciale shampoo voor beschadigd haar, het sluit de schubbenlaag en ruikt naar…’ Dirk kan zijn zin niet afmaken. ‘Is mijn haar beschadigd dan?’ Betsie kijkt geschrokken.
‘Best wel,’ zegt Dirk voorzichtig.
Als Betsie voor de spiegel zit, steekt Dirk een pluk van Betsie ’s haar naar boven. Het lijkt op een overwerkte schilderskwast. ‘Kijk dit moet er eigenlijk wel vanaf, maar dan is je haar wel weer helemaal gezond.’
‘Dat is wel drie centimeter.’ Betsie kijkt vol schrik naar Dirk. ‘En ik wilde nog wel hetzelfde kapsel als Jannie van der Heijden van ‘Heel Holland bakt’. Ze kijkt naar zichzelf in de spiegel. ‘Dat kan dan niet meer.’ Via de spiegel kijkt ze naar Dirk.
‘Nee, dat kan niet meer, maar er zijn zoveel mooie kapsels die jou heel goed zullen staan.’ Hij duwt het haar van Betsie met alle tien zijn vingers omhoog. ‘Kijk eens, met wat korter haar zie je er veel jonger uit.’
‘Net als Anita Witzier.’ Betsie tuit haar lippen.
‘Of gewoon als jezelf.’ Dirk gaat naast Betsie staan. ‘Je hebt een heel mooi gezicht. Je ogen stralen en je hebt een mooie kaaklijn.’ Betsie’s mond valt open. ‘Ik zou je haar iets donkerder maken. Als je haren zo blond zijn, wordt je gezicht zo bleek.’
‘Ik dacht dat dat bij zwart haar was.’
‘Ook, maar ook bij heel licht.’ Dirk pakt de schaar in zijn hand. ‘Zal ik de dode punten eraf knippen en het in laagjes knippen? Dan heb je een hele frisse coupe, die je makkelijk wat langer kunt laten groeien, net als Jannie van der Heijden.’
‘Dat lijkt me geweldig.’ Betsie kijkt naar de haren die over de kappersmantel naar beneden glijden. ‘Het lijkt inderdaad wel touw.’ Betsie helt een beetje naar links om te kijken wie aan de andere kant achter de spiegel zit. Ze ziet een man van rond de dertig. De kapster houdt een spiegel achter de man en hij knikt goedkeurend.
‘Dank je wel, Petra,’ zegt de man. ‘Ik kan er weer een week of zes tegen.’
Via de spiegel kijkt ze achter zich. Aan een tafeltje zit Aukje tegenover een jonge vrouw van bijna twintig. Aukje laat haar een waaier met gekleurde nagels zien. In een witte wandkast staan flesjes nagellak.
‘Wat zijn die aan het doen?’ vraagt Betsie.
‘Dat is onze nagelstudio.’ Dirk stopt even met knippen en Betsie draait zich volledig om.
‘Maakt zij nou gewoon nieuwe nagels?’ Betsie fronst haar voorhoofd.
‘Ja kijk. Met verschillende lagen gels zet Aukje er nagels op. Dan vijlt ze hen tot mooie nagels. Kleurtje erop en je ziet er weer voor een paar weken heel verzorgd uit.’
‘Dat is niks voor mij.’ Betsie draait zich weer terug en steekt haar nagels in de lucht. ‘Sinds Nol is overleden, bijt ik ze af.’
‘Maar ook daar zijn deze nagels heel goed voor. Daar wil je natuurlijk niet in bijten. Een goed middel om van het nagelbijten af te komen.’ Dirk houdt een laag haar tussen zijn vingers, de schaar lijkt er overheen te dansen.
‘Jij knipt wel makkelijk een eind weg.’ Betsie kijkt met bewondering naar Dirk. ‘Ons Door houdt altijd haar tong uit haar mond als ze knipt. Ik mag dan niet praten, anders is ze uit haar concentratie, zegt ze altijd.’
‘Ik knip al 35 jaar. Dus dan weet je wel wat je doet. Maar ik leer altijd nog bij.’ Dirk laat zijn vingers losjes door het haar van Betsie glijden om het in model te stylen. ‘Wat vind je ervan, lekker fris zo, vind je ook niet?’
Betsie gaat naar voren hangen en bekijkt zichzelf goed in de spiegel. ‘Maar dit is geweldig.’ Haar handen glijden door haar haren. ‘Wat voelt het dik aan en zacht.’
Dirk staat met een glimlach achter haar en ziet hoe Betsie straalt als ze naar zichzelf kijkt.
‘Welk geurtje heb je op?’
‘Dat is Old Spice. Sinds mijn man is overleden, gebruik ik zijn luchtje. Dan is hij er altijd bij.’ Ze sluit haar ogen terwijl ze het zegt.
‘Wat fijn. Wat geur al niet kan doen.’ Dirk kijkt haar meelevend aan. ‘Lust je alvast thee, koffie of cappuccino? Dan maak ik ondertussen de verf klaar.’
‘Moet ik dat dan straks betalen?’
‘Nee hoor,’ lacht Dirk. ‘Dat is gewoon voor de gezelligheid.’
‘Dan doe maar koffie. Ik word hier wel in de watten gelegd.’
Terwijl Dirk de koffie haalt, hoort Betsie het meisje achter zich gillen van blijdschap.
‘Wat ziek gaaf dit. Check deze nagels. Zo cute.’ Het meisje houdt haar nieuwe nagels voor zich en maakt er een foto van. ‘Voor op Insta,’ hoort Betsie haar zeggen.
Betsie roert in haar koffie en mompelt. ‘Nou, als ik blauwe nagels wil, dan zet ik ze wel tussen de deur.’
‘Vergeet je je chocolaatje niet,’ zegt een vrouw die een stoel naast haar is aangeschoven. ‘Anders smelt het nog.’
‘Ben maar niet bang. Dat chocolaatje krijgt bij mij geen kans om te smelten.’ Ze haalt het papiertje eraf en steekt het in één keer in haar mond.
‘Katja Schuurman woedende spil in dorpsruzie?’ leest Betsie hardop, terwijl ze naar de cover van het roddelblad wijst, dat de vrouw in haar handen heeft. ‘Wat gaat ze toch doen? Ze kan zich beter richten op haar man. Hoe heet die ook alweer, die kleinzoon van Baantjer.’
‘Daar is ze allang niet meer mee.’ De vrouw slaat een bladzijde om en duikt in het tijdschrift.
‘Ach. Ik kan het allemaal niet meer bijhouden.’
Betsie geniet met volle teugen van alle levendigheid in de kapsalon. Terwijl de verf intrekt, vangt ze gesprekken op en luistert ze naar Radio 538.
‘Mag ik je haren föhnen?’ vraagt Dirk als ze na het uitwassen van de verf weer in de stoel zit. ‘Kijk eens wat een warme kleur, ook je gezicht heeft weer kleur. Je hebt een veel warmere uitstraling, zie je dat zelf ook.’
‘Ja dat zie ik ook. Heel mooi. En het lijkt of ik geen rimpels meer heb. Als Nol me nog maar herkent vanaf daarboven.’
‘Vast wel. Je bent een vrouw uit duizenden, je bent niet te missen.’
Betsie glimlacht.
‘Maar wat moet ik tegen ons Door zeggen?’ Ze houdt haar hand voor haar mond. ‘Ik verzin wel iets. Het was goed bedoeld, maar ze hoeft mijn haar in ieder geval niet meer te doen.’